290 . هولیگانیسم

امروز جام جهانی هم تموم میشه !!! حدود یک ماه هیجان و استرس امشب تموم میشه . بعد از حذف بایرن مونیخ تو نیمه نهایی اروپا و اون بازی جلوی رئال که تو هر دو تا بازی مستحق برد بودن اما چیزی عایدشون نشود مدام لحظه شماری می کردم جام جهانی زودتر شروع بشه و سرمست بشم از بردهای آلمان و یه ذره اون حال فوتبالی فصل گذشته رو برام بشوره ببره . اما اون کاری که آلمان کرد واقعا تو همون روزهای اول و پایان مرحله گروهی جام جهانی رو واسه من تموم کرد ! و منم به جای سرمست شدن بدتر سرخورده شدم از نظر فوتبالی ! در کل امروز تموم میشه می ره پی کارش تا چهار سال دیگه جام جهانی اما دوباره فصل فوتبالی شروع میشه و هیجانات فوتبالی بدون شک ادامه خواهد داشت . یادمه چهار سال پیش گفتم اگه آلمان قهرمان جام جهانی بشه آخرین ارزوی فوتبالی من هم براورده میشه و دیگه فوتبال رو با شدت و گرمایی که من رو تا مرز سکته می رسونه دنبال نمی کنم . که خوب این کار رو نکردم . اما این بار بعد از دو شکست آلمان تو جام به خصوص حین بازی با کره جنوبی و وقتی از دهه هشتاد به بعد گوشم داغ شده بود و صورتم سرخ شده بود و داشتم سکته می کردم و مطمئن شده بودم این نمایش آلمان تنها ارمغانش شکست جلوی همین کره جنوبیه یه لحظه به خودم اومدم دلم سوخت واسه خودم ، واسه سپیده . که چه گناهی کردم که اینطوری خودم رو عذاب می دم و حرص می خورم ! چرا باید به مرز سکته برسم سره این فوتبال لعنتی . می گن سن فوتبالیست ها بین 34 تا 36 سالگی بهترین سن واسه خداحافظیه . اما داریم مثل فیلیپ لام هم که تو 32 سالگی تو اوج خداحافظی کرد با قهرمانی تو جام جهانی . فکر می کنم منم تو سی و دو سالگی باید همین جا خداحافظی کنم از فوتبال . نه اینکه ازش جدا بشما . نه راجبش می نویسم ، برای یکی از اهدافم که ورزشی نویسی از منظر جامعه شناسانه است می جنگم و تلاش می کنم اما از این مدل تب و تاب دیدن بازی باید کم کنم و خداحافظی . بسه دیگه اشک ریختن و به مرز سکته رسیدن برای فوتبال . نمی دونم شاید این بار هم مثل چهار سال پیش فقط حرف باشه . اما این بار سعی می کنم فقط ار فوتبال لذت ببرم در کنار طرفداریم . نه اینکه اگه شکست خورد تیمم منم شکست بخورم و داغون بشم . خلاصه که باید دوز این هولیگانیسم فوتبالی خودم رو کم کنم . ( * هولیگانیسم یعنی افراطی گری و آشوبگری تماشاگران فوتبال )