405 . چرنوبیل نشیم !؟

دیروز بالاخره موفق شدم با رفیقم تو قم صحبت کنم . از زمان شیوع ویروس کرونا نتونسته بودم ازش حالی بپرسم . یعنی الانم باز با خودش نتونستم حرف بزنم . زنگ زدم خونه و مادرش برداشت . حال و احوالش رو پرسیدم و حال مادر و خانواده و اطرافیانش رو . خیالم راحت شد که حداقل کسانی که من می شناختم تلفات جانی نداشتن تو قم .
چرا اینو گفتم ! چون من وقتی زنگ زدم و فهمیدم که کسی اطرافیان دوستم آسیب ندیده گفتم خیالم راحت شد ! این همه آدم بی گناه و باگناه پر کشیدن اما من فقط دوستم و اطرافیانش برام مهم بودن تو این لحظه . انصافا همه ما همین طوری هستیم . تا موقعی که مرگ و نابودی دره خونه یکی از ماها رو نزنه کاریش نداریم و نمی تونیم درکش کنیم . نمی خوام هم همرو قضاوت کنم . اما خوب فکر می کنم همه مردم دنیا همه جای دنیا همین شکلی هستن . وگرنه الان همه ما تو کشورهای محروم آفریقایی در حال یاری رساندن به مردم بینوا و بدبخت و گرسنه اونجا بودیم !؟ هان ؟! اما خوب یه کاری از دستم برمیاد و اون اشتراک گذاشتن یه سری حال خوب تو این روزهاست که مرگ و نابودی همه ما رو فرا گرفته و این حال پرسیدنه از هم فکر می کنم بهترین وظیفه ای هست که این روزها می تونیم در قبال هم انجامش بدیم . از هم دریغش نکنیم با یه تماس یا یه پیامک .