100+66 . زوال اخلاقی

بسیاری از جامعه شناسان از احتمال زوال اخلاق اجتماعی ابراز نگرانی می کنند . آنها می گویند قبح استفاده از الفاظ رکیک در ادبیات روزمره جامعه از میان رفته ، هنجارهای غلط زبانی روز به روز بیشتر اشاعه پیدا می کند و پرخاشگری به ارزش تبدیل شده ، چنانکه امروز اگر کسی برای احقاق حقوقش به ناسزا روی نیاورد دیگران او را بی کفایت می خوانند و در چنین اوضاعی روز به روز باید منتظر زوال هر چه بیشتر ادب و فرهنگ اجتماعی باشیم . آنچه گفته شد گویای زوال ادب و فرهنگ اجتماعی در سراسر جامعه نیست ، بلکه هشدار کارشناسان علوم ارتباطات ، جامعه شناسان و استادان ادبیات فارسی است . آنان می گویند کلمات و اصطلاحاتی که در زبان و ادبیات اجتماعی مرسوم می شود حاصل نیاز جامعه به بیان مفاهیم خاص است . بنابراین از تولید الفاظ و کلمات جدید در جامعه ناگزیر هستیم . در گذشته مردم های  کم تجربه و جوان از این دست الفاظ استفاده می کردند اما پژوهش های اجتماعی گویای این نکته است نوجوان ، میانسالان ، دختران جوان و زنان میانسال الفاظ ناخوشایند بر زبان جاری می کنند . به گفته آسیب شناسان 80% از تعرض های خیابانی آزارهای کلامی و گفتاری است .
گارفینگل نظریه پرداز مکتب روش شناسی مردم نگارانه می گوید گفتگوی مردم در زندگی روزمره نه تنها اتفاقی صورت نمی پذیرد بلکه ماهیت جهانی اون ها رو بازتاب میده .
ما در ارتباطات بین فردی با یک نگاه با یک کلام و یا یک رفتار می توانیم انرژی مثبت و شادی رو انتقال بدهیم و بلعکس . عوارض استفاده از الفاظ رکیک آسیب روان به افراد مقابل را در پی دارد و حتی خود فرد را هم دچار مشکل  می کند . کاهش اعتماد به نفس خود در جامعه و مرور زمان کلاس و طبقه اجتماعی رو دچار انحطاط می کند .

حالا چرا این ها رو اینجا نوشتم ، خواستم این نکته رو بگم که ما دقیقا دچار این زوال اخلاقی شدیم . شاید خیلی ها بیان بگن که نه اینطور نیست و ما اینطوری نیستیم اما به واقع قبح استفاده از کلمات در بین ما از بین رفته . دیشب داشتم سریال عاشقانه رو می دیدم ! تو یه صحنه در عرض سه دقیقه بازیگر سریال یه ریز به اون طرف تلفن فحش می داد و به راحتی کلمات کثافت ، خفه شو ، هرزه و آشغال و ..... رو به کار می برد ! این کلماتی هستن که این روز ها در دیالوگ های ما تو فضاهای اجتماعی و حتی در جامعه به راحتی استفاده میشه و هیچ قبحی نداره به کار بردن اون ها . اما واقعا داریم با سرعت نور به ورطه ابتذال می ریم . ما خودمون جهان خودمون رو به گند می کشیم و خودمون شدیم سم در فضا . صحبت از تجاوز در برابر گوش های بچه مدرسه ای ، صحبت از سیاست و به سخره گرفتن هر کس و ناکس در محفل های خصوصی و دوستانه ، اینها همه چیزهایی هستن که خوده ما داریم رقمش می زنیم و خودمون مقصر این اتفاقات هسیتم . دوباره حرفم رو با نظر گارفینگل تموم می کنم : گفتگوی مردم در زندگی روزمره نه تنها اتفاقی صورت نمی پذیرد بلکه ماهیت جهانی اون ها رو بازتاب میده .

بعد نوشت : من کلمه قبح رو قوپ نوشته بودم که چند نفر از دوستان بهم تذکر دادن . ممنونم . اصلاح شد .

منگنه به : دست نوشته های من

+ نوشته شده در  دوشنبه دوم مرداد ۱۳۹۶ ساعت صفر   توسط میلاد  |